स्व. रावबहाद्दूर चितळे, स्व. भाऊसाहेब फिरोदिया, स्व. मोतीभाऊ फिरोदिया,
स्व. नवनीतभाई बार्शीकर, स्व. झुंबरलालजी सारडा, स्व. सुवालालजी गुंदेचा यांनी नगर अर्बन बँकेवर त्यांच्या काळात एकहाती वर्चस्व गाजविल. परंतू कर्जदाराला कर्ज देताना त्याला कायम म्हणायचे, ‘अरे दोन लाख कशाला पाहीजेत? एक लाखात काम चालेल तुझं. कशाला जास्त व्याज भरतो’?
परंतु दुर्दैवानं 2014 पासून एक भ्रष्टाचारी चेअरमन आणि त्याच्या भ्रष्टाचारी टोळक्यांच्या ताब्यात बँक गेली आणि त्यानंतर कर्जदारांना सांगितलं जायचं, ‘अरे दोन कोटी काय घेतो? 10 कोटी घे. फक्त आम्हाला काहीतरी दे’. यांना काही तरी देणारे कर्जदार आणणाऱ्या दलालांना मोठं कमिशन दिलं जायचं.
पिंपरी चिंचवड शाखेत 22 कोटींचं बोगस कर्ज आणून त्या 22 कोटीतले 11 कोटी यांना देणारा कर्जदार शोधून आणला म्हणून एका दलालाला तब्बल 75 लाखाची बक्षीसी दिली होती यांनी. आता ही बक्षीसी खात्यात ट्रांन्सफर झाली म्हणून कळलं. पण जे कमिशन रोख दिलं जायचं ते कसे कळणार?
300 कोटींच्या घोटाळ्यात 72 कोटी रुपये रोखीने गायब झाले आहेत. हे भामटे होते, हे जगजाहिर झालं. परंतू भामट्यांच्याच हातात सत्ता देणारे पण तेवढेच दोषी आहेत. आर्थिक संस्थेची सत्ता कोणाच्या ताब्यात द्यायची, याबाबत गांभिर्यानं विचार केला नाही तर चांगल्या संस्था एक एक करून बंद पडतील, हे नक्की.
मतदान करताना नाते गोते, गोड बोलणे, खाऊ पिऊ घालणे, याचाच विचार केला तर अवघड आहे. संस्था उभ्या करायला फार कमी जण असतात. परंतू तीच संस्था जोरात आली, की त्या संस्थेवर ताबा मारायला भरपूर गोळा होतात, हे कटू सत्य आहे. यापुढे योग्य काळजी घेतली नाही तर नगर अर्बन बँकेसारख्या चांगल्या संस्था अशाच बंद पडत राहणार आहेत.
लेखक :
राजेंद्र गांधी
बँक बचाव समिती
मो. नं. 9423793321
